Poema original
04. Alpenkuhreigen
Manfred:
Horch, der Ton! Des Alpenrohrs
Natürliche Musik denn hier ward nicht
Zu bloßer Hirtendichtung die Patriarchenzeit
In freien Lüften vermählt
Dem Klinggeläute munter Heerden;
Die Töne trinkt mein Geist.
O wär’ ich doch solch’ sanftes Klanges
Ungeseh’ner Geist,
Sterbend wie geboren im sel’gen Tone,
Der mich zeugte!
Gemsenjäger:
Hier entsprang die Gemse:
Angeführt hat mich ihr flinker Fuß;
Mein heutiger Gewinn
Lohnt kaum die Halsarbeit. Doch –
Manfred:
Wer bist du,
Gemsenjäger:
Bald wirst du’ s hören. Jetzt mit mir hinweg.
Die Wolken drohen hier, stütz’ dich auf mich
Hierher den Fuss –
Komm, brav, du soltest Jäger sein!
Jetzt folge mir!
Poema en català
04. Cançó de vaques dels Alps
Manfred:
Escolta els sons! La música natural
de les canyes alpines, car ací no són buides
melodies
pastorals dels temps dels patriarques,
es barregen a l’aire lliure
amb els esquellots d’alegres ramats;
el meu esperit beu aquestes tonades.
Oh, si jo fos el so suau
d’un esperit invisible,
naixent i morint amb la benaurada tonada
que em varen ensenyar!
Caçador d’isards:
Per ací saltà l’isard:
els seus peus àgils m’han desconcertat;
la meva feina d’avui
a penes compensa el meu treball suïcida.
Però...
Manfred:
Qui ets tu?
Caçador d’isards:
Ho sentiràs aviat. Vine amb mi.
Els núvols ens amenacen, recolza en mi
ací el peu...
Vine, ets valent, hauries d’ésser caçador!
Ara segueix-me!