Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: 03. Szene am Dom
  • Compositor: Robert Schumann
  • Poeta: Johann Wolfgang von Goethe
  • Cicle: Szenen aus Goethes Faust
  • Poema original
     
    03. Szene am Dom
     
    Amt, Orgel und Gesang.
    Gretchen unter vielem Volke.
    Böser Geist hinter Gretchen.
     
    Böser Geist:
    Wie anders, Gretchen, war dir’s,
    Als du noch voll Unschuld
    Hier zum Altar trat’st,
    Aus dem vergriffenen Büchelchen
    Gebete lalltest,
    Halb Kinderspiele,
    Halb Gott im Herzen!
    Gretchen!
    Wo steht dein Kopf?
    In deinem Herzen,
    Welche Missethat?
    Bet’st du für deiner Mutter Seele, die
    Durch dich zur langen, langen Pein hinüberschlief?
    Auf deiner Schwelle wessen Blut?
    – Und unter deinem Herzen
    Regt sich’s nicht quillend schon,
    Und ängster dich und sich
    Mit ahnungsvoller Gegenwart?
     
    Gretchen:
    Weh! Weh!
    Wär’ ich der Gedanken los,
    Die mir herüber und hinüber gehen
    Wider mich!
     
    Chor:
    Dies irae, dies illa,
    Solvet saeclum in favilla.
     
    Orgelton.
     
    Böser Geist:
    Grimm faßt dich!
    Die Posaune tönt!
    Die Gräber beben!
    Und dein Herz,
    Aus Aschenruh
    Zu Flammenqualen
    Wieder aufgeschaffen,
    Bebt auf!
     
    Gretchen:
    Wär’ ich hier weg!
    Mir ist als ob die Orgel mir
    Den Athem versetzte,
    Gesang mein Herz
    Im Tiefsten lös’te.
     
    Chor:
    Judex ergo cum sedebit,
    Quidquid latet adparebit,
    Nil inultum remanebit.
     
    Gretchen:
    Mir ward so eng!
    Die Mauern-Pfeiler
    Befangen mich!
    Das Gewölbe
    Drängt mich! – Luft!
     
    Böser Geist:
    Verbirg dich! Sünd’ und Schande
    Bleibt nicht verborgen.
    Luft? Licht?
    Weh dir!
     
    Chor:
    Quid sum miser tunc dicturus?
    Quem patronum rogaturus?
    Cum vix justus sit securus.
     
    Böser Geist:
    Ihr Antlitz wenden
    Verklärte von dir ab.
    Die Hände dir zu reichen,
    Schauert’s den Reinen.
    Weh!
     
    Chor:
    Quid sum miser tunc dicturus?
     
    Gretchen:
    Nachbarin! – Euer Fläschen!
    (Sie fällt in Ohnmacht)
  • Poema en català
     
    03. Escena en la catedral 
     
    Els oficis, amb orgue i himnes.
    Entre molta gent, Margarida.
    Darrera de Margarida, l’Esperit del Mal.
     
    Esperit del Mal:
    Què diferent eres, Margarida,
    quan, innocent encara,
    et vas acostar a aquest altar
    balbucejant pregàries
    d’aquest llibret tan usat,
    mig com a joc d’infants,
    mig amb Déu al cor!
    Margarida!
    En què penses?
    Quins pecats
    portes al cor?
    Pregaves per l’ànima de la teva mare,
    morta per culpa teva després d’un llarg i llarg
    Què impulsa la teva sang? sofrir?
    I en el teu cor,
    no sents com s’infla
    i t’omple d’angoixa
    una presència plena de pressentiments?
     
    Margarida:
    Ai de mi! Ai de mi!
    Com m’agradaria veure’m lliure
    dels pensaments que em turmenten
    una i altra vegada!
     
    Cor:
    Dies irae, dies illa,
    Solvet saeclum in favilla.
     
    So d’orgue.
     
    Esperit del Mal:
    T’envaeix la ràbia!
    Sonen els trombons!
    Trontollen les tombes!
    I el teu cor,
    creat novament
    de les cendres en repòs,
    als dolors de les flames
    s’aixeca tremolant.
     
    Margarida:
    Si em pogués escapar!
    Sento com si l’orgue
    em tallés la respiració!
    I els cants trenquessin
    el fons del meu cor!
     
    Cor:
    Judex ergo cum sedebit,
    Quidquid latet adparebit,
    Nil inultum remanebit.
     
    Margarida:
    Com és d’angost aquest indret!
    Els pilars dels murs
    m’intimiden!
    Les voltes
    m’oprimeixen!... Aire!
     
    Esperit del Mal:
    Amaga’t! El pecat i el deshonor
    no es poden amagar!
    Aire? Llum?
    Pobre de tu!
     
    Cor:
    Quid sum miser tunc dicturus?
    Quem patronum rogaturus?
    Cum vix justus sit securus.
     
    Esperit del Mal:
    Els benaurats desvien
    la seva faç.
    Els horroritza, als purs,
    donar-te la mà!
    Ai!
     
    Cor:
    Quid sum miser tunc dicturus?
     
    Margarida:
    Veïna! Les vostres sals!
    (cau desmaiada).
  • (Escena per a veus solistes, cor i orquestra, WoO 3, Leipzig, Dresden i Düsseldorf, 1844-53)