Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: 04. Ach weh mir unglückhaftem Mann
  • Compositor: Richard Strauss
  • Poeta: Felix Dahn
  • Cicle: Schlichte Weisen, op. 21
  • Poema original
     
    04. Ach weh mir unglückhaftem Mann
     
    Ach weh mir unglückhaftem Mann,
           Daß ich Geld und Gut nicht habe,
    Sonst spannt’ ichgleich vier Schimmel an
           Und führ’ zu Dir im Trabe.
     
    Ich putze sie mit Schellen aus,
           Daß Du mich hörst von Weiten,
    Ich steckt’ ein großen Rosenstrauß
           An meine linke Seiten.
     
    Und käm’ ich an Dein kleines Haus,
           thät’ ich mit der Peitsche schlagen,
    Da gucktest Du zum Fenster ‘naus:
           “Was willst Du, thäts Du fragen.
     
    Was soll der große Rosenstrauß,
           Die Schimmel an den Wagen?”
    “Dich will ich, rief ich, komm heraus!”
           Da thätst du nimmer fragen.
     
    “Nun, Vater, Mutter, seht sie an
           un küßt sie rasch zum Scheiden,
    Weil ich nicht lange warten kann,
           Meine Schimmel wollen’s nicht leiden.”
     
    Ach weh mir unglückhaftem Mann,
           Daß ich Geld und Gut nicht habe.
  • Poema en català
     
    04. Ai de mi, home dissortat
     
    Ai de mi, home dissortat,
           que no tinc ni bens ni cabals,
    si no enganxaria ara mateix quatre cavalls blancs
           i aniria al trot cap a tu.
     
    Els guarniria amb cascavells,
           perquè em sentissis des de lluny,
    i portaria un gran ram de roses
           al meu costat esquerre.
     
    I quan arribés a la teva caseta,
           donaria cops amb el fuet,
    i tu miraries per la finestra:
           “Què vols?”, em preguntaries.
     
    “Què signifiquen el gran ram de roses,
           i els cavalls blancs del cotxe?”
    “Et vull a tu”, diria jo, “surt!”
           Això no caldria que ho preguntessis.
     
    Ara, pare, mare, mireu-la,
           i beseu-la ràpid com a camiat,
    perquè no em puc quedar gaire.
           els meus cavalls blancs no ho permeten.”
     
    Ai de mi, home dissortat,
           que no tinc ni bens ni cabals!
  • (Lied, Op. 21/4, RSWV 160/4, 17 d’abril 1889)