Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: 02. Schon zerfließt das ferne Gebirg mit Wolken
  • Compositor: Hugo Wolf
  • Poeta: Nikolaus Lenau
  • Cicle: Abendbilder
  • Poema original
     
    02. Schon zerfließt das ferne Gebirg mit Wolken
     
    Schon zerfließt das ferne Gebirg mit Wolken
    In ein Meer: den Wogen entsteigt der Mond, er
    Grüßt die Flur, entegen ihm grüßt das schönste
           Lied Philomelens
    Aus dem Blütenstrauche, der um das Plätzchen
     
    Zarten Liebe heimlichend verschlinget:
    Mirzi horcht am Busen des Jünglings ihren
           Zaubergeflöte.
     
    Dort am Hügel weiden die Schafe beider
    Traulichen Gemenges in einer Herde,
    Ihre Glöcklein stimmen so lieblich ein zu
           Frohen Ackorden.
  • Poema en català
     
    02. Les llunyanes muntanyes s’esvaeixen ja
     
    Les llunyanes muntanyes s’esvaeixen ja
    entre un mar de núvols; entre les ones sorgeix la
                                                                             lluna,
    que saluda el bosc i és saludada des del matoll
                                                                             florit
           per la cançó més bella 
    del rossinyol, que omple furtivament
     
    el raconet d’un amor delicat;
    Mirzi escolta, recolzada en el jove,
           la seva flauta encisadora.
     
    Allà, al turó, pasturen les ovelles,
    barrejades confiadament en un sol ramat,
    i les seves esquelles ressonen juntes
           amb alegres acords.
  • (Lied, gener-febrer 1877)