Poema original
17. Und willst du deine Liebsten sterben sehen
Und willst du deine Liebsten sterben sehen,
So trage nicht dein Haar gelockt, du Holde.
Laß von den Schultern frei sie niederwehen;
Wie Fäden sehn sie aus von purem Golde.
Wie goldne Fäden, die der Wind bewegt –
Schön sind die Haare, schön ist, die sie trägt!
Goldfäden, Seidenfäden ungezählt –
Schön sind die Haare, schön ist, die sie strählt!
Poema en català
17. Si vols veure morir l’estimat
Si vols veure morir l’estimat,
no portis, encisadora, els cabells rutllats!
Deixa’ls onejar lliurement damunt l’espatlla,
semblen brins d’or pur.
Brins daurats que mou el vent...
Són bells els cabells, i bella és la que els porta!
Incomptables brins d’or i de seda...
Són bells els cabells, i bella és la que els pentina!