Poema original
25. Mein Liebster hat zu Tische mich geladen
Mein Liebster hat zu Tische mich geladen
Und hatte doch kein Haus, mich zu empfangen,
Nicht Holz noch herd zum Kochen und zum Braten,
Der Hafen auch war längst entzwei gegangen.
An einem Fäßchen Wein gebracht es auch,
Und Gläser hat er gar nicht im Gebrauch;
Der Tisch war schmal, das Tafeltuch nicht besser,
Das Brot steinhart und völlig stumpf das Messer.
Poema en català
25. L’estimat m’ha convidat a sopar
L’estimat m’ha convidat a sopar
sense tenir casa per rebre’m,
ni llenya ni fogó per guisar i coure,
i fa temps que l’olla s’ha partit en dos.
No tenia tampoc una gerra de vi,
ni tampoc usava vasos;
la taula era estreta, les tovalles no eren millors,
el pa com una pedra, i el ganivet esmussat del tot.