Poema original
44. O wüßtest du, wie viel ich deinetwegen
O wüßtest du, wie viel ich deinetwegen,
Du falsche Renegatin, litt zur Nacht,
Indes du ihm verschloßnen Haus gelegen
Und ich die Zeit im Freien zugebracht.
Als Rosenwasser diente mir der Regen,
Der Blitz hat Liebesbotschaft mir gebracht;
Ich habe Würfel mit dem Sturm gespielt,
Als unter deinem Dach ich Wache hielt.
Mein Bett war unter deinem Dach bereitet,
Der Himmel lag als Decke drauf gebreitet,
Die Schwelle deiner Tür, das was mein Kissen–
Ich Ärmster, ach, was hab ich austehn müssen!
Poema en català
44. O si sabessis, falsa renegada
O si sabessis, falsa renegada,
com he sofert aquesta nit per culpa teva,
mentre tu dormies tancada a casa teva,
i jo passava el temps a l’aire lliure!
La pluja m’ha servit aigua de roses,
els llamps m’han portat missatges d’amor,
i he jugat a daus amb la tempesta
mentre vetllava sota la teva teulada.
Sota la teva teulada m’he preparat el llit,
el cel s’estenia al damunt com una manta,
i la llinda de la teva porta era el meu coixí...
Pobre de mi, el que he hagut de sofrir!