Manuel Capdevila i Font
musicògraf
SIgnaturaMC 500
  • Obra: 32. Da nur Leid und Leidenschaft
  • Compositor: Hugo Wolf
  • Poeta: Paul Heyse
  • Poeta (VO): Anònim
  • Cicle: II. Weltliche Lieder
  • Poema original
     
    32. Da nur Leid und Leidenschaft
     
    Da nur Leid und Leidenschaft
    Mich bestürmt in deiner Haft,
    Biet ich jetzt mein Herz zu Kauf.
    Sagt, hat keiner Lust darauf?
     
    Soll ich sagen, wie ich’s schätze,
    Sind drei Batzen nicht zuviel.
    Nimmer war’s des Winter Spiel,
    Eigensinnig bllieb’s im n etze.
    Aber weil mich drängt die Not,
    Biet ich jetzt mein Herz zu Kauf,
    Schlag es los zum Meistgebot–
    Sagt, hat keiner Lust darauf?
     
    Täglich kränkt es mich im stillen
    Und erfreut mich nimmermehr.
    Nun, wer bietet? – wer gibt mehr?
    Fort mit ihm und seinen Grillen!
    Daß sie schlimm sind, leuchtet ein,
    Biet ich doch mein Herz zu Kauf.
    Wär es froh, behielt ich’s fein–
    Sagt, hat keiner Lust darauf?
     
    Kauft ihr’s, leb ich ohne Grämen.
    Mag es haben, wem’s beliebt!
    Nun, wer kauft? wer will es nehmen?
    Sag ein jeder, was es gibt.
    Noch einmal vorm Hammerschlag
    Biet ich jetzt mein Herz zu Kauf,
    Daß man sich entscheiden mag–
    Sagt, hat keiner Lust darauf?
     
    Nun zum ersten –und zum zweiten–
    Und beim dritten Schlag ich’s zu!
    Gut denn! Mag dir’s Glück bereiten;
    Nimm es, meine Liebste du!
    Brenn ihn mit dem glühnden Erz
    Gleich das Sklavenzeichen auf;
    Denn ich schenke dir mein herz,
    Hast du auch nicht Lust zum Kauf.
  • Poema en català
     
    32. Ja que només sofriment i passió
     
    Ja que només sofriment i passió
    m’assetgen en la teva presó,
    porto ara el meu cor a vendre.
    Digueu, ningú no el vol ?
     
    Su us haig de dir com el valoro,
    n’hi haurà prou amb tres monedes.
    Mai no va ser joguina del vent,
    restà tossut en la seva xarxa.
    Però perquè m’empeny la necessitat,
    porto ara el meu cor a vendre,
    bategarà per al millor postor....
    Digueu, ningú no el vol ?
     
    Em molesta cada dia el seu silenci,
    i ja no m’alegra més.
    A veure, qui puja?... Qui en dóna més?
    Ben lluny, ell i les seves il·lusions!
    Que és dolent salta a la vista,
    per això el porto ara a vendre.
    Si fos alegre, el conservaria...
    Digueu, ningú no el vol ?
     
    Si el compreu, viuré sense penes.
    Se’l pot quedar qui el vulgui!
    A veure, qui el compra? Qui se’l vol quedar?
    Que digui algú el que en dóna!
    Una última vegada, abans del cop de maça,
    porto ara el meu cor a vendre.
    Que algú es decideixi...
    Digueu, ningú no el vol?
     
    Ara a la una... a les dues...
    i ara pico a les tres!
    Bé, doncs! Que et porti sort!
    Pren-lo, estimada,
    crema’l amb un ferro encès,
    com el senyal d’un esclau;
    car et faig present del meu cor,
    encara que no l’hagis volgut comprar.
  • Poema en versió original
     
    Pues que no me sabeis dar
    Sino tormento y pasión,
    Yo vendo mi corazón:
    ¿Hay quien le quiera comprar?
     
    Quiérole poner en precio:
    Tres blancas me dan por él;
    No es fugitivo, y es fiel,
    Antes se vende por recio:
    Vendo por egecución
    A quien más quisiere dar;
    Que vendo m i corazón,
    ¿Hay quien le quiera comprar?
     
    Sabe darme mil enojos
    Y nunca placer jamas:
    ¿Hay quien puje? ¿hay quien dé mas?
    Alla va con sus antojos:
    Testigo hago la ocasión
    Pues que mas no puedo hallar;
    Que vendo mi corazón,
    ¿Hay quien le quiere comprar?
     
    Sin él quedaré sin pena,
    Téngala quien la quisiere:
    ¿Quién le compra? ¿quién le quiere?
    Es: ¡qué buena! ¡qué buena!
    Este es el postrer pregon,
    Ya se habrà de rematar:
    Que vendo mi corazón,
    ¿Hay quien le quiera comprar?
     
    A la una y á las dos,
    A la tercera es la paga:
    Ea: que buena pro le haga:
    Señora, tomadle vos;
    Con el clavo y eslabón
    Le podeis luego errar,
    Pues os doy mi corazón
    si no le quereis comprar.
  • (Lied, Perchtolsdorf, abril 1890)